Remmers-natriumcarboxymethylcellulose (CMC)

Het industriële product van natriumcarboxymethylcellulose is een lichtgele vlok met relatief stabiele chemische eigenschappen en is goed oplosbaar in water.

Natriumcarboxymethylcellulose is een sterke remmer van magnesiumhoudende silicaatmineralen zoals pyroxeen, serpentine, hoornblende, kaolien en chloriet. Verweringsproducten van zoutmineralen) hebben ook een remmend effect. Voor de flotatie van nikkelerts kan het gebruik van natriumcarboxymethylcellulose om pyroxeen en amfibool te remmen betere resultaten opleveren dan waterglas.

Natriumcarboxymethylcellulose wordt veel gebruikt om calciumsilicaatmineralen, koolstofhoudende ganggesteente en schalie-ganggesteente te remmen. Het remmende effect van cellulose is dat nadat het reageert met minerale deeltjes, het kan combineren met water via polaire groepen zoals-O-, -OH, -COOH, en de minerale deeltjes worden hydrofiel door zijn werking.

Mechanisme van natriumcarboxymethylcellulose die gangue-mineralen remt

1. Oprichting van carboxymethylcellulose natriumabsorptiemodel

(1). De metaalionen (ca2, M, Fe2, Fe3) op het oppervlak van het mineraal worden door de polaire groepen natriumcarboxymethylcellulose (één OH, één COOH) geadsorbeerd door elektrostatische kracht.

(2). Metaalionen op het mineraaloppervlak kunnen chemisch reageren met de carboxylgroep van de inhibitor om een sterke chemische binding te vormen.

(3). De carboxylgroep en hydroxylgroep in het natriumcarboxymethylcellulosemolecuul kunnen protonen leveren, terwijl de zuurstof in silicaat en fosfaat, de carboxylgroep op het oppervlak van carbonaatmineralen, en de fluor op het oppervlak van fluorietmineralen kan mineralen accepteren. Vervolgens worden door het genereren van waterstofbruggen enkele polaire groepen in natriumcarboxymethylcellulose geadsorbeerd op het mineraaloppervlak, terwijl veel andere hydroxylgroepen associëren met water via waterstofbruggen, waardoor het minerale oppervlak hydrofiel wordt.

(4). De onvermijdelijke ionen geadsorbeerd op het oppervlak van het silicaat in de slurry kunnen secundaire adsorptie ondergaan via de carboxylgroep die door de remmer wordt geleverd om chemische bindingen te vormen, waardoor de onvermijdelijke ionen in de slurry worden verminderd en het doel wordt bereikt om activering te voorkomen. Vanuit de moleculaire structuur van natriumcarboxymethylcellulose kunnen de metaalionen op het mineraaloppervlak met polaire groepen adsorberen door elektrostatische kracht. De elektrostatische kracht is echter over het algemeen klein en dit adsorptie-effect is niet groot.

Bovendien kunnen metaalionen op het mineraaloppervlak chemisorptie ondergaan met carboxylgroepen. Aangezien de remmer echter een polymeerverbinding is, concurreert de collector met de metaalionen op het mineraaloppervlak voor adsorptie. Daarom is dit adsorptie-effect niet groot. En alleen de derde manier werkt echt. Een groot aantal van één hydroxylgroep en één COOH in minerale moleculen zoals carbonaat, fosfaat, silicaat en fluoriet vormen waterstofbruggen met de anion-actieve deeltjes op het oppervlak, terwijl andere carboxylgroepen en hydroxylgroepen associëren met water, waardoor het minerale oppervlak hydrofiel Sex wordt, om het doel van onderdrukking te bereiken.

De testresultaten tonen ook aan dat natriumcarboxymethylcellulose, als een remmer van ganggesteente mineralen, de meeste carbonaten en fosforzuur verwijdert, zoals dolomiet, calciet, bariet, monaziet, apatiet, kwarts, veldspaat, etc. Zoutmineralen en de meeste fluorspaat; de meeste silicaatmineralen, zoals achmatiet-achmiet (hoornblende) En biotiet, worden verwijderd.

2. Discussie

De reden waarom natriumcarboxymethylcellulose ijzerhoudend silicaat remt is zwakker dan die van carbonaat, fosfaat-en fluorietmineralen kunnen zijn dat alkylhydroxamaat en natriumcarboxymethylcellulose concurreren om oppervlakte-ijzerionen op hetzelfde moment Adsorb-silicaatmineralen en alkylhydroxamaat om stabiele chelaten te vormen met ijzerionen, Waardoor het corrosie-remmingsvermogen van corrosie-remmers wordt verminderd en sommige silicaatschuimproducten worden gemaakt. De chelaten gevormd door calciumionen op het oppervlak van carbonaten en alkylhydroxamaten zijn echter zeer onstabiel en gemakkelijk afgebroken. Daarom, in aanwezigheid van natriumcarboxymethylcellulose, zal de collector op de carbonaatoppervlakte onophoudelijk desorb,

3. Conclusie

(1). Bij het sorteren van niobiummineralen is de carboxylhydroxylgroep in het natriumcarboxymethylcellulosemolecuul niet alleen gefixeerd op het oppervlak van de onderdrukte mineralen, maar fungeert ook als een hydrofiele groep. De carboxyl-en hydroxylgroepen in zijn molecuul, door protonen te leveren, kunnen combineren met zuurstof in silicaat en fosfaat, carboxyl op het oppervlak van carbonaatmineralen, en fluor op het oppervlak van fluorietmineralen om waterstofbruggen te vormen, Dus carboxymethylcellulose Sommige van de polaire groepen in natrium zullen op het minerale oppervlak worden geadsorbeerd, terwijl veel andere hydroxylgroepen dat wel zullen doenAssociëren met water via waterstofbruggen, waardoor het minerale oppervlak hydrofiel wordt.

(2). Natriumcarboxymethylcellulose is een effectieve remmer van ganggesteente mineralen zoals carbonaat, fluoriet en fosfaatmineralen bij het sorteren van niobiummineralen.

(3). Om de overgrote meerderheid van ijzerhoudende silicaatmineralen te verwijderen, moet het gecombineerde gebruik van natriumcarboxymethylcellulose en andere remmers worden overwogen.